مقدمه: کیفیت زندگی به عنوان یک شاخص مهم در بررسی میزان تاثیر مداخلات در بیماری های قلبی- عروقی است. بهبود کیفیت زندگی یکی از اهداف مهم بیمار برای شرکت در برنامه بازتوانی قلبی می باشد. در ایران در زمینه تاثیر بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی مطالعات کافی صورت نگرفته است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی گذشته نگر، پرونده 100 نفر از بیماران قلبی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان به روش تصادفی ساده بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک شامل اندازه قد، وزن و محیط شکم افراد مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین ریسک بیماران و تدوین برنامه ورزشی قبل از شروع بازتوانی، تست ورزش و اکوکاردیوگرافی انجام شد و ظرفیت ورزشی و کسر تخلیه بطن چپ محاسبه گردید. شدت ورزش بیماران بر اساس 60 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب به دست آمده در تست ورزش تعیین می شد. برای تعیین نمره کیفیت زندگی بیماران، پرسش نامه استاندارد شده کیفیت زندگیSF-36  توسط فرد آموزش دیده برای بیماران تکمیل شد. 24 جلسه برنامه بازتوانی، هر جلسه شامل گرم کردن، ورزش هوازی، سرد کردن و آرام سازی همراه با ارایه رژیم غذایی و 8 جلسه آموزش بیمار در خصوص کاهش عوامل خطر، تحت نظارت تیم بازتوانی انجام گرفت. در پایان دوره بازتوانی همه آزمون ها، آزمایش ها و اندازه گیری ها تکرار شدند. کلیه اطلاعات از پرونده بیماران استخراج گردید و بر اساس گروه سنی (زیر 65 سال و 65 سال به بالا) و جنسیت توسط نرم افزار SPSS12 و با آزمون Independent t-test آنالیز شد. همچنین برای مقایسه نمره کیفیت زندگی بیماران قبل و بعد از بازتوانی از آزمون Paired t-test استفاده شد.یافته ها: پس از بازتوانی قلبی، کیفیت زندگی بیماران از نظر بعد فیزیکی شامل عملکرد فیزیکی (P=0.002)، محدودیت وظایف به علت مشکلات فیزیکی ((P<0.001، درد ((P=0.01 و نیز سرزندگی ((P=0.001، بهبود معنی داری داشت. تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی افراد بالای 65 سال و زیر 65 سال مشاهده نشد ((P=0.05، ولی کیفیت زندگی زنان نسبت به مردان از نظر عملکرد فیزیکی ( (P=0.03و سلامت روحی ( (P=0.02بهبود بیشتری داشت و در سایر موارد تفاوت معنی دار نبود (.(P=0.05نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بازتوانی قلبی جامع موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی به ویژه در زنان می شود و افراد مسن به اندازه سایر افراد از بازتوانی قلبی سود می برند.

چاقی یک مشکل شایع در کودکان و بالغین بوده و به ویژه چاقی احشایی یا مرکزی با عوارض قلبی عروقی متعددی مانند فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2، سندروم متالولیک، آپنه انسدادی خواب و افزایش فشار شریان ریوی، سکته مغزی، ترومبوز وریدی و آمبولی ریوی، آریتمی های قلبی و مرگ ناگهانی قلبی همراهی دارد. علی رغم اثرات منفی چاقی در ایجاد مشکلات قلبی–عروقی، در برخی مطالعات افراد چاق مبتلا به بیماری های قلبی–عروقی پیش آگهی بهتری نسبت به افراد لاغرتر مبتلا به همان اختلال داشته اند، موضوعی که به عنوان تناقض چاقی مطرح شده است و نظریه های متفاوتی در توجیه این یافته ها ارائه شده اند. کاهش وزن در افراد چاق با استفاده از تغییر سبک زندگی، دارو درمانی و جراحی های چاقی به کار رفته است و نتایج متنوعی در ارتباط با آن گزارش شده است. با وجود این تناقض ها، همچنان کاهش وزن برنامه ریزی شده به ویژه با تغییر سبک زندگی و افزایش میزان فعالیت بدنی به دلیل کاهش عوارض ناشی از چاقی مانند فشارخون و دیس لیپیدمی و ... مورد قبول و توصیه اغلب جوامع علمی می باشد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای استرس درک شده در رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در افراد با بیماری قلبی عروقی انجام شد. زمینه: بیماری قلبی عروقی به عنوان یک وضعیت جسمی مزمن و ناتوان کننده، از شایع ترین علل مرگ است و می تواند کیفیت زندگی فرد را متاثر سازد. در همین راستا، لازم است متغیرهای مرتبط با کیفیت زندگی در این بیماران شناسایی شوند. روش کار: مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد با بیماری قلبی عروقی مراجعه کننده به بیمارستان های قلب و مراکز بازتوانی قلب تهران در سال 1398 بود که از این جامعه، تعداد 151 نفر بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خودکارآمدی بیماران قلبی سالیوان، پرسشنامه استرس درک شده کوهن و مقیاس کیفیت زندگی (SF-36) بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درک منفی از استرس و درک مثبت از استرس با ابعاد کیفیت زندگی، به ترتیب دارای رابطه منفی و مثبت معنادار بودند. خودکارآمدی با ابعاد کیفیت زندگی دارای رابطه مثبت معنادار بود. همچنین، استرس درک شده در رابطه بین خودکارآمدی با ابعاد کیفیت زندگی دارای نقش میانجی بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، به منظور ارتقای کیفیت زندگی افراد با بیماری قلبی عروقی می توان به تدوین برنامه هایی در جهت تقویت خودکارآمدی و کاهش استرس اقدام نمود.

فروپتوزیس نوع جدیدی از مرگ برنامه ریزی شده سلولی است که در انواع بیماری های قلبی-عروقی از قبیل سکته قلبی، آسیب ناشی از خون رسانی مجدد و نارسایی قلبی نقش مهمی دارد. از آن جایی که از دست دادن کاردیومیوسیت مهم ترین عامل تعیین کننده میزان شیوع بیماری و مرگ و میر در بین بیماران قلبی است، درک کامل مکانیسم های تنظیم سیگنالینگ فروپتوزیس بسیار اهمیت دارد. در حقیقت، مهار فروپتوزیس قلب به عنوان یک استراتژی درمانی موثر برای بیماری های قلبی-عروقی نوید بخش است. با این حال، مکانیزم های بیولوژیکی و پاتولوژیکی که فروپتوزیس در آن نقش دارد، به خوبی شناخته نشده است. دراین مطالعه نقش فروپتوزیس در بیماری های مختلف قلبی-عروقی بحث و دانش فعلی در مورد مکانیسم های مولکولی حاکم بر فروپتوزیس ارایه می شود و نقش مهار کننده های فروپتوزیس در کنترل بیماری های قلبی-عروقی مرتبط با فروپتوزیس در مدل های حیوانی مورد بحث قرار می گیرد.

مقدمه کنترل عوامل خطرساز و اصلاح سبک زندگی در بیماران قلبی-عروقی نقش مهمی دارد و منجر به توانمند شدن این بیماران جهت مراقبت از خود می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی روایی[1] و پایایی[2] مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی در شهر اصفهان بود. روش کار روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. 150بیمار قلبی-عروقی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تعیین پایایی پرسشنامه، از روش همسانی درونی(ضریب آلفا) و جهت احراز روایی از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی بهره گرفته شد. نتایج یافته ها نشان داد که ضریب آلفای کل مقیاس 80/0 و در زیر مقیاس های آن بین 57/0 تا 97/0 بدست آمد. نتایج تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد که ارزش ویژه سه عامل قابل ملاحظه است و روی هم 80/72% واریانس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی را تبیین می کند. شاخص های نیکویی برازش مدل را تایید کردند. نتیجه گیری بنابراین مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی، همسانی درونی مطلوب و روایی کافی در نمونه بیماران ایرانی دارد.

بیماری کاوازاکی یک نوع التهاب عروقی منتشر و سیستمیک می باشد که عامل آن تاکنون به درستی شناخته نشده است. مهم ترین عارضه بیماری در فاز حاد، آماس شریان های کوچک و متوسط می باشد. به همین سبب این بیماری می تواند منجر به گشادی وانوریسم عروق کرونر شود هدف این پژوهش بررسی عوارض قلبی و عروقی بیماری کاوازاکی در کودکان ارجاع شده به دو مرکز قلب کودکان تهران بود. از 54 بیمار شناخته شده کاوازاکی ، 30 پسر و 24 دختر، با حداقل سن 5 ماه و حداکثر سن 13 سال، و میانگین سنی 3.9 سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. همه بیماران غیر از سه نفر، با روش استاندارد یعنی آسپرین با دوز بالا و گاماگلوبولین وریدی درمان شده بودند. از تمام این افراد، معاینه بالینی، نوار قلب، رادیوگرافی قفسه سینه و اکوکاردیوگرافی به عمل آمد. نتایج یافته های قلبی عبارت بودند از: بزرگی قلب، 4 مورد(7.6 درصد)، تغییرات نوار قلبی، 4 مورد(7.6 مورد) ، نارسایی دریچه میترال، 3 مورد(5.5 درصد)، بدکنشی بطن چپ(LV dysfuction) دومورد (3.7 درصد)، افیوژن پریکارد، 4 مورد (7.6 درصد) و گشادی عروق کرونر، 5 مورد (9.2 درصد).این مطالعه نشان داد که بیماری کاوازاکی و پیامدهای قلبی و عروقی آن در کشور ما کمیاب نیست. یک مشکل بزرگ ناشی از این بیماری، گرفتاری عروق کرونر است. درمان با گاماگلوبولین وریدی (IVGC) احتمال خطر عوارض قلبی را کاهش می دهد. اکوکاردیوگرافی یک وسیله ارزشمند برای شناخت عوارض قلبی در فاز حاد و پیگیری دراز مدت این بیماری می باشد.

1مقدمه: بیماری­های ایسکمیک قلبی، مهمترین علت مرگ و میر در سراسر جهان می­باشند که بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا تاثیر می­گذارند. در ایران نیز بیماری­های ایسکمیک قلبی، اولین علت مرگ و میر در افراد بالاتر از 35 سال می­باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش سبک زندگی  برکیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری­های ایسکمیک قلبی می­باشد. روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه های آزمایش و کنترل صورت پذیرفت. جامعه­ی آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به  ایسکمیک قلبی بستری در بخش CCU بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) رفسنجان در سال 1398 بود.  حجم نمونه 30 نفر در هر گروه مشخص گردیدجهت جمع آوری اطلاعات  از پرسشنامه­ی سه قسمتی (اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه­ی کیفیت زتدگی  فرانس و پاورس(1999) و پرسشنامه­ی مینه سوتا MLHFQ) استفاده شد. ابتدا بصورت پیش ازمون از هر دو گروه آزمایش و کنترل پرسشنامه های مذکور  تکمیل ،سپس به گروه آزمایش 5جلسه 45دقیقه ی  آموزش داده شد وبعد از دو هفته مجددا ازهر دو گروه با استفاده از همان پرسشنامه ها پس آزمون گرفته شد. اطلاعات پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS تحت نسخه 21آنالیز شد. و ازآزمون­های کولموگروف- اسمیرونوف، T مستقل، و تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی افراد نمونه 81/12±73/59 سال و میانگین مدت ابتلا به بیماری کرونروی 50/2598±38/1953 روز بود. نتایج نشان داد، بعد از مداخله نمرات مربوط به کیفیت زندگی فرانس و پاورس از میانگین 8/17به 19/21افزایش و همچنین میانگین نمره کیفیت زندگی مینه سوتا از 68/26 به 52/23 کاهش پیدا نمودکه نشانه بهبود شاخص مذکور می باشد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه­ی حاضر نشان داد تلاش های مداخله ای در راستای بهبود کیفیت زندگی در بیماران ایسکمی قلبی، مهم و ضروری می باشد. جهت ارتقای کیفیت زندگی و نهایتا کنترل بیماری قلبی، بکار گیری برنامه آموزشی که در این مطالعه طراحی و به کار گرفته شده است، به عنوان یک الگو توصیه می شود.